“Innalil’lahi ue inna ilejhi raxhiun…”
(Të Allahut jemi dhe tek Ai do të kthehemi)
Më 30 tetor 2014, pushoi së rrahuri zemra e ish-myftiut të Tiranës, H. Hafiz Shaban Saliaj. Pushoi së rrahuri zemra e imamit, mësuesit, edukatorit, njeriut të mirë e të urtë, njeriut që dha një kontribut të madh në rihapjen e shumë xhamive në rrethin e Tiranës, këmba e të cilit nuk la vend pa shkelur e goja të cilit nuk reshti kurrë së foluri plot pasion për Islamin.
Në shenjë respekti e vlerësimi për personalitetin e tij, në xhaminë e Et’hem Beut në kryeqytet, u zhvillua sot (31 tetor) një ceremoni, ku u këndua surja “Jasin” dhe u bënë lutje (dua) për falje e mëshirë nga Zoti për shpirtin e Hafizit të ndjerë.
Namazin e xhenazes e drejtoi kryetari i Komunitetit Mysliman të Shqipërisë, z. Skender Bruçaj.
Ndërsa nënkryetari Bujar Spahiu në fjalën e tij vlerësoi lart figurën e Imam Shabanit, devotshmërinë e tij ndaj fesë islame dhe këshillat e vyera dhe plot urtësi që ai përcillte çdo të premte (xhuma) për besimtarët e kryeqytetit.
Trupi i Hafizit u përcoll për në varrezat e Shtish Tufinës shoqëruar nga një grup i madh njerëzish. Edhe aty u kënduan pjesë nga Kur’ani Fisnik dhe u bënë lutje për mëshirë e falje nga Zoti për njeriun që dha një kontribut të çmuar në edukimin e brezave në përputhje me normat e moralit islam dhe urdhëresat kuranore.
Komuniteti Mysliman, kolegët e tij të rinj e të vjetër, nxënësit e tij, xhemati i qytetit të Tiranës, njohës të tij nga e gjithë Shqipëria, do ta kujtojnë Hafizin, si një besimtar të devotshëm, mik të sinqertë, person që kurrë dhe askush nuk mundi ta ndajë nga udha e Zotit.
Zotin e lusim t’i dhurojë atij si shpërblim Xhenetin dhe të prehet i qetë atje ku është!
Kush ishte H. Hafiz Shaban Saliaj
U lind në Tiranë më 05.11.1934 në një familje besimtare. Pasi mbaron arsimin bazë, vazhdon studimet në Medresenë e Tiranës në vitin 1950, ku dallohet në përvetësimin e lëndëve fetare në përgjithësi e Kur’anit në veçanti. ka shërbyer si imam në dy xhami të Tiranës, ka qenë mësues në Medrese dhe Myfti i kryeqytetit për shumë vite me radhë. Në vitin 1953 merr titullin “Hafiz” dhe ishte i vetmi person, që mori këtë titull gjatë periudhës së komunizmit. Ai nuk e ndau për asnjë moment Kur’anin, të cilin e lexonte për të mos e harruar kurrë. Misioni i tij mbeti si protagonist i personalitetit të një teologu të ndershëm, të ditur dhe të ngritur me ndjeshmëri dhe vizion për Islamin. Gjer në momentin e ndarjes nga jeta shërbeu si kryevaiz me pjesëmarrjen personale në xhami të ndryshme me predikimet e tij, duke u bërë shembull edhe për hoxhallarët e rinj. Ai gjithashtu ishte anëtar i përhershëm i Këshillit të Përgjithshëm të Komunitetit Mysliman për zonën e Tiranës.
